Paris Paris, la capitale où on célèbre la vie et on se moque de la mort. Ze kan je ’s nachts van de hemel laten proeven en ’s ochtends ervandoor gaan met je kleren. Elke meevaller wordt je genadeloos afgerekend met een tegenvaller. Maar als de zever van het monster Parijs in je nek begint te lekken betekend dat nog niet dat je het moet slikken.
Mijn vorige beklag galmde nog na toen de volgende queeste zich weer aandiende. Deze keer is het een vrolijke verschijning genaamd de watermaatschappij die zich opmaakt voor een potje sodomie. Een lek aan HUN meter laten repareren zou me zo even 200 €uri gaan kosten, goed wetende dat dit helemaal mijn verantwoordelijkheid niet is. Uiteraard kunnen zulke mensen steevast op de passieve steun van mijn huisbaas rekenen die nog vlotter verantwoordelijkheid van zich afschuift dan een doorwinterde Tsjeef. Gelukkig heb ik ondertussen geleerd om dat spelletje gewoon mee te spelen.
Toch ben ik verheugd om jullie ook eens wat goed nieuws mee te delen. Mijn sociale verwachtingen voor de workshop zijn trouwens meer dan ingelost. Geen enkele bloedende lip of ontwortelde haarpluk kon de sfeer vergallen. Ik had zelfs het genoegen om een Franco-Nederlandstalige Parijzenaar te ontmoeten met Hollandse roots. Negativisme met negativisme bestrijden, vuur met vuur, het is een volkswaarheid waar niet aan getornd mag worden.
De workshop zelf is spijtig genoeg een hele andere zaak. We maken een communicatiestudie over een bedrijf dat karaokevideo’s en toebehoren verkoopt. De kwaliteit van hun filmpjes zou je op Plantijn een buis zonder meer opleveren en het productdesign van hun Dvd’s is zelfs een low-budget Oost-Europese pornoproductie onwaardig. Hun omzet van 250 000 euro per jaar zou zelfs Poetsvrouw Pascale aan het lachen brengen en de ‘zaakvoerders’ waren dan nog niet te beschaamd zelf een voorstelling te komen geven. Tjonge…
In de namiddag valt er gelukkig heel wat meer te beleven. Sinds deze week werk ik voor een hypersympathiek gemeenteraadslid van het UMP (de partij van Sarkozy) en krijg ik een blik achter de schermen van de Parijse politiek. Mooi meegenomen is ook de adreslijst van deze politicus. Als alles meezit werk volgend jaar voor een vriend van hem in het Europees parlement. De juiste mensen tegenkomen en vriendelijk handjes schudden brengt je vaak verder dan jarenlang knokken.
La vie en rose, het was weer een tijdje geleden.
Groeten, mijn beste vrienden,
Olivier
PS: Nog eentje voor “Paris’ most shocking”: 3 euro voor een HALVE HEINEKEN uit een BEKERTJE!!! Barbaren…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten