Na twee weken lichtstad moet ik toch vaststellen dat de inboorlingen hier onder elkaar merkwaardig genoeg een andere taal dan Frans spreken. De eerste helft van hun woorden lijkt er wel sterk op maar de rest wordt ingeslikt. Het is eigenlijk mengeling van Standaard Frans en Parisiens, laten we het voor alle gemakkelijkheid maar Creools-Frans noemen.
Dat probleem valt wel gedeeltelijk weg als ze zich direct tot jouw richten, op voor waarde dat ze niet te veel Engelse woorden gebruiken. Het is me al meer dan eens voorgevallen dat ik een woord probeerde te vertalen dat eigenlijk Engels bleek te zijn. Woterberre, euscère, desnéelende betekenen dus respectievelijk Water bar, Oscar en Disneyland. Hen erop wijzen helpt spijtig genoeg niet.
Deze taalbarrière maakt discussiëren dus nogal moeilijk aangezien ik het gesprek trager interpreteer dan de onderwerpen over en weer vliegen. Net wanneer ik een briljant idee wil afvuren, blijkt het gesprek al een andere wending genomen te hebben. Mijn intellectuele bijdrage tot het groepswerk blijft dus voorlopig nogal aan de magere kant.
Nu heeft dat ook een vrij groot voordeel. Ik hoef bijna niets te doen. Alles wordt door hen geregeld en ik moet enkel zorgen dat ik een beetje mee ben. Tijdens de opnames zelf sta ik in voor het geluid. Zo wat met een flosj staan zwaaien kan uiteindelijk nooit te moeilijk zijn voor een buitenlander.
Als alles klaar is in november straal ik het filmpje wel eens noordwaarts. Diegenen die me komen bezoeken moeten zeker eens de winkel bezoeken waarover we de reportage draaien. Colette is best wel een toffe zaak. Een beetje aan de ‘highbrow’-kant maar wel de moeite om eens te gaan winkelen. Hippe kleren, haute-couture, limited edition gadgets, parfumerie, schilderijen... Alles moet wel zo’n beetje kunstzinnig blijven. Er hangt bijvoorbeeld een zeefdruk van een rijpe vrouw, vagijn wagewijd open, cultureel verantwoord geflankeerd door een mijmerend geitenwollensokkentype met zwaar brilmontuur. ‘Ready to fuck’, 25 000 flappen en het is van jou. Très chique!
Ah ja, er zijn plannen om over enkele weken naar Disneyland Paris te gaan. Blijkbaar is dat een volwaardig pretpark geworden met rollercoasters enzo. Maar laten we toch geen risico’s nemen ten midden van zeven vrouwen in een sprookjeswereld: heteroseksueel kleden! Ik zie het al zo voor mij: een ros lelijk kind met scheve tanden dat uit het niets vrolijk op me af dartelt: “Mi dad says U’re a ferry. Can I have a picture with you?
Allez, ik ga jullie laten. Les saluts à la maison et à la prochaine!
Olivier
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten